alle (59) gedicht(en) van
'Bianca Vernout'

(overige: zie archief ⇒)  
1 2 3 [4] 5 6 7 8 9
Thema = Wandelend in het duister
2018-09-26 / Bianca Vernout

ALS HET NOODLOT TOESLAAT

hij ziet een mooie toekomst voor zich 
heeft een eigen bedrijf
rijdt in een flitsende auto
net een nieuw huis gekocht
 
tot het noodlot toeslaat
zijn ogen verliezen het licht
 
hij gaat echt steeds minder zien
worstelt met zichzelf
onderzoek wijst uit
hij is erfelijk belast
 
hij zal moeten wennen
aan zijn nieuwe situatie
wandelend  in het duister
zoekend in het Labyrint
op de tast zijn weg te vinden
 
 
© Bianca Vernout
Thema = Lift
2018-08-17 / Bianca Vernout

VIJF KWARTIER
 
ik lift altijd met je mee
jij brengt mij op en neer
behalve deze ene keer
bleef je steken
we waren met zeven personen
je deed het echt niet meer
 
de deur werd opengezet
door een kleine opening werden
de meiden een voor een er uitgered
 
vanaf dat moment zat ik alleen
voelde mij gevangen
geen besef van tijd
voerde een innerlijke strijd
ik zat in mijn rolstoel met hoge nood
was mijn eigen regie helemaal kwijt
 
iemand kwam op een goed idee
ging bij mij de lift in
nam een steek mee
ik kon mijn plas kwijt
 
na vijf kwartier hulpeloos wachten
werd er voor gekozen
om met vereende krachten
mij eruit te slepen
zo werd ik uiteindelijk bevrijd
 
© Bianca Vernout
06-07-2018
Thema = School
2018-06-14 / Bianca Vernout

ALTIJD MAAR LEREN
 
de bel die gaat
altijd maar leren
het is weer zo laat
 
stoeien met woorden
schrijven lezen
spelen met cijfers
doe ik het wel goed
of wordt het zittenblijven
 
de bel die 
even pauzeren
voor we verder gaan leren
 
de bel die gaat
het is weer zo laat
voor aardrijkskunde
de wereld verkennen
landen weten te herkennen
 
het is weer zo laat
voor Engelse les
 spreken over de grens
daarna biologie
alles over het lichaam
van dier en mens
 
de bel die gaat
morgen weer verder leren
dan is het weer zo laat
 
 
© Bianca Vernout
08-06-2018
 
Thema = Vreemde eend
2018-06-14 / Bianca Vernout

Taxi
 
 
deze chauffeur rijdt
zoals het hoort
­
wisselt met de klant
geen enkel woord
de radio staat op volume tien
een echte vreemde eend
hij lijkt wel contactgestoord
de tijd gaat langzaam voort
aan het einde van de rit
zegt hij alleen het enige woord
dag
 
deze chauffeur rijdt
zoals het hoort
 
© Bianca Vernout
 
27-04-2018
 
Thema = Pantoumgedicht over huis van je jeugd
2018-04-13 / Bianca Vernout


LEONIDEN 13

 mijn ouderlijk huis
de bungalow was splinternieuw
met als enige een plat dak
ik kwam samen met mijn ouders
van Koog aan de Zaan terug naar Krommenie
ik was tien jaar oud
ging op mijn driewielfiets de buurt verkennen
het huis was al gauw vertrouwd
de kinderen in de buurt
we moesten aan elkaar wennen
ik werd niet een twee drie geaccepteerd
 
er fietste een meisje achter mij aan
zij was bijna even oud als ik
we raakten aan de praat
zo is onze vriendschap ontstaan
hebben veel van elkaar geleerd
ik leerde haar klok kijken
zij heeft mij in mijn ontwikkeling
met andere kinderen en hobby’s gestimuleerd
later ging ieder weer zijn eigen weg
zo ontplooide ik mij langzamerhand tot een jonge vrouw
in mijn ouderlijk huis Leoniden 13
 
© Bianca Vernout
29-03-2018
1 2 3 [4] 5 6 7 8 9